Er

Je bent er. Ik kan onmogelijk vertellen wat er met de wereld gebeurt. Maar alles is anders. Echter. Verder weg. Vol. God, altijd zo vol. En volledig stil. Niet stil zoals iets dat er niet is. Dat is niks voor jou. Bij jou is alles er wel. De stilte die jij meebrengt, is de stilte van de perfecte harmonie. Ik hoor alles, maar omdat het naadloos in elkaar past, blijft er niks van over. Dat is de stilte waarmee jij mij opvult. Ik kijk niet naar je. Dat is niet nodig. Ik weet perfect hoe je er uit ziet. En ik weet hoe je voor je uit kijkt, nu, met die kleine glimlach die net niet doorbreekt. Ik ken al je blikken uit mijn hoofd. Het volstaat om gewoon naast je te lopen. Ik heb niks anders nodig. Alleen dit.