Ook dit (voor jou)

Natuurlijk is er ook dit. Verdriet. Dacht je van niet, dan? Mijn fout. Dat doe ik, soms. Maar als het komt, krul je dan op. Ga liggen. Als een kind. En wacht. Terwijl de zwarte regen over je heen valt en de donkerte aan je komt ruiken. Ik weet het. Scherpe tanden, zo dichtbij. Maar blijf liggen.
Wacht, nu.
Het kan lang duren.
Het menselijke hart glijdt zo makkelijk naar beneden.
Wacht. Stil, stil.
Neen. Niet op die manier. Kijk niet weg. Dan komt het achter je aan. Het is een jager. Wist je dat? Kijk niet weg. Leg je armen niet over je ogen. Probeer niet te glimlachen. Tenzij je dat kan zonder je blik af te wenden. Maar dat is moeilijk. De mond wil niet meer mee, soms.
Neen. Blijf maar gewoon liggen.

Stil, stil. En nog. En nog. En nog. Op die manier zal het je vergeten, na een tijd. Zodat je weer kan ademen. En zodat je niet meer weet hoe het was. Toen het er was.